Καλησπέρα,
σήμερα η ανάρτηση είναι λίγο δύσκολη για μένα...αποφάσισα να φτιάξω μια σελίδα για τον μπαμπά μου σε μία από τις ελάχιστες φωτογραφίες που έχουμε...
Δεν μπορώ να πω ότι ήταν τόσο εύκολο...προσπαθούσα να βρω λέξεις, πράγματα που μας συνδέουν...να φτιάξω την εικόνα στο μυαλό μου για να πω την ιστορία μου στο χαρτί...αλλά τα χρόνια είναι πλέον πολλά..οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες με την στενή γραβάτα και το λοξό βλέμα, μπερδεύονται στο μυαλό μου με τις εικόνες των Ελληνικών ταινιών...δεν είμαι σίγουρη για το τι έζησα και πώς μαζί του...είναι τόσο μακρινό και αυτό είναι που βάρυνε περισσότερο την ψυχή μου..πέρασαν 30 χρόνια...ήμουν 9 και ήταν 42 όταν έφυγε...
Αυτό είναι αυτό που σκέφτηκα ακριβώς...σε θυμάμαι να ζωγραφίζεις, να παίζεις κιθάρα, μπουζούκι, φυσαρμόνικα, να γράφεις ποιήματα και να τραγουδάς μαζί μου...θυμάμαι ακόμα να γελάς μαζί μου...και αυτό μ' έκανε πολύ ευτυχισμένη...και όμως...
την ιδέα μου την έδωσε η πρόκληση του http://scrapgreece.blogspot.gr/ για την οικογένεια...αυτή είναι η σύνθεσή μου...
το λευκό για τα πράγματα που δεν ζήσαμε...
σας ευχαριστώ που είστε εδώ,
Βάσω
σήμερα η ανάρτηση είναι λίγο δύσκολη για μένα...αποφάσισα να φτιάξω μια σελίδα για τον μπαμπά μου σε μία από τις ελάχιστες φωτογραφίες που έχουμε...
Δεν μπορώ να πω ότι ήταν τόσο εύκολο...προσπαθούσα να βρω λέξεις, πράγματα που μας συνδέουν...να φτιάξω την εικόνα στο μυαλό μου για να πω την ιστορία μου στο χαρτί...αλλά τα χρόνια είναι πλέον πολλά..οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες με την στενή γραβάτα και το λοξό βλέμα, μπερδεύονται στο μυαλό μου με τις εικόνες των Ελληνικών ταινιών...δεν είμαι σίγουρη για το τι έζησα και πώς μαζί του...είναι τόσο μακρινό και αυτό είναι που βάρυνε περισσότερο την ψυχή μου..πέρασαν 30 χρόνια...ήμουν 9 και ήταν 42 όταν έφυγε...
Αυτό είναι αυτό που σκέφτηκα ακριβώς...σε θυμάμαι να ζωγραφίζεις, να παίζεις κιθάρα, μπουζούκι, φυσαρμόνικα, να γράφεις ποιήματα και να τραγουδάς μαζί μου...θυμάμαι ακόμα να γελάς μαζί μου...και αυτό μ' έκανε πολύ ευτυχισμένη...και όμως...
.....χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο μαζί σου...
την ιδέα μου την έδωσε η πρόκληση του http://scrapgreece.blogspot.gr/ για την οικογένεια...αυτή είναι η σύνθεσή μου...
το λευκό για τα πράγματα που δεν ζήσαμε...
σας ευχαριστώ που είστε εδώ,
Βάσω
Βάσω μου....ανατρίχιασα όσο διάβαζα την ανάρτησή σου....Και συγκινήθηκα παρα πολύ....Η σελίδα σου ξεχειλίζει από αγάπη και νοσταλγία!!!!Είναι υπέροχη!!!Ο πατερούλης σου θα ήταν περ'ηφανος με αυτη τη δημιουργία σου και τα λόγια που έγραψες για κείνον!!Καλή επιτυχία!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφη σελίδα και πολυ συγκινητική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάσω μου αυτή η δημιουργία σου αγγίζει την ψυχή... είναι γεμάτη αγάπη, πόνο, ομορφιά, αναμνήσεις και γιατί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη σελίδα! Πραγματικά δεν έχω λόγια... ο μπαμπάς σου θα ζει πάντα στην καρδιά και το μυαλό σου!
Ένα μεγάλο μπράβο που βρήκες τη δύναμη να φτιάξεις αυτή τη σύνθεση... Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για την συγκίνηση και που μοιράστηκες αυτή την ξεχωριστή ανάμνηση και φωτογραφία μαζί μας!
Βάσω μου πόσο λυπάμαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά δεν έχω λόγια..
Μπράβο σου που βρήκες δύναμη να φτιάξεις αυτήν την σελίδα!
Και είμαι σίγουρη ότι ο μπαμπάς σου θα ήταν υπερήφανος που έχει ένα τόσο γλυκό παιδί!
Σου στέλνω πολλές πολλές αγκαλιές!
Απλα τέλειο. Δεν εχω λογια........
ΑπάντησηΔιαγραφή